Re: etyka wspinania a zawieszanie ekspresów

Sziszecki Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Właściwie Kolarz już odpowiedział za mnie.
> Bo w sumie mam do powiedzenia dokładnie to samo:
> linia ma początek i koniec i jeżli ta półka
> jest między tymi punktami to jest elemetem tej
> drogi - nigdy, nikt mnie nie przekona, że start
> drogi (trawka pod skałami, półka z jałowcami,
> portal z ciepłym śpiworkiem) jest częścią tej
> drogi. Powrót do tego miejsca jest po prostu
> wycofem - a po wycofie to możesz sobie co
> najwyżej RP zrobić

Dalsza dyskusja wydaje mi się być bezprzedmiotowa, zdania są podzielone, dyskutanci po obu stronach zajadli :) Dodatkowo twierdzą, że logika stoi po ich stronie...

Zaznaczę, że o ile jestem wielbicielem restowania i zagrań taktycznych, to schodzenie do ziemi w celach restowych mi się nie zdaża praktycznie nigdy, bo albo nie ma sensu, albo jest za trudno. Jedyny wyjątek to trudna wpinka nad samą ziemią.

Zeskok (nawet na półkę w środku ściany) nigdy nie będzie wspinaniem klasycznym, inaczej moglibyśmy sobie zaliczać przejścia w zejściu zeskakując pomiędzy półami.

Jeśli chcemy się cofnąć, cofajmy się bez spadania, o własnych siłach. Obciążenie liny tu nie decyduje (to do dr know). Jak nam nogi wyjadą to jest ok, bo się trzymamy. Jak nam wyjada też ręce/dziaby to spadamy i tyle. Co z tego, że bez konsekwencji? Ludzie spadają z 15 metrów bez konsekwencji...

> a ja ciągle czekam na odpowiedź:
>
> dlaczego mogę zejść na ziemię a nie mogę
> zejść do stanowiska wiszącego, które jest
> startem linii?

W obu przypadkach tak naprawdę możesz zejść, ale:
- schodząc do ziemii nie musisz skakać, ani obciążać układu asekuracyjnego, więc masz szanse zachować OS.
- schodząc do stanu wiszacego zachowujesz OS do póki go nie obciążysz. Jak zawiśniesz w stanie łamiesz podstawową zasadę wspinaczki klasycznej, czym przerywasz próbę i szansę na OS.


Wydaje mi się, że nie możemy się zrozumieć, gdyż mamy inną definicję próby.

Dla mnie próba na drodze (pierwsza, n-ta) zaczyna z chwilą startu, a kończy dopiero po skończeniu drogi (sukces), lub odpadnięciu, złamaniu zasad wspinaczki klasycznej (porażka).
Próbę kończy również moment odwiązania się od liny (rezygnacja) i pójście do domu, lub odejście od ściany jeśli wspinamy się bez liny.

Nie widzę problemu, żeby ktoś np rozpracował drogę OS free solo w ciągu dwóch dni, jeśli cały czas był pod ścianą. Zabrał byś komuś OS dlatego, że taktycznie odpoczywał na stanowisku w środku ściany przez dwa dni?

Gleba NICZYM nie różni się od półki w ścianie, czy stanowiska posredniego i wbrew temu co piszesz JEST NA DRODZE. Przecież z tego miejsca startujemy w pozycji stojącej, tzrymając się chwytów! Nie mówię już o tym, że wiele dróg nie wiadomo dokładnie skąd startuje...

Robisz drogę w 1 próbie bez znajomości - masz OS. Czasem to będzie OS idealny, a czasem OS zespołowy w 4 dni. Najczęściej trudny OS to wspin za śladami magnezji (to jest dopiero ułatwienie), a nawet po krechach kierunkowych (dla mnie to już flash!), albo z wpiętymi ekspresami (bo są na stałe).

Nie ma jednego OSa, czy Ty tego chcesz czy nie. Święta inkwizycja tu nic nie pomoże, mamy takie czasy że do niektórych przejść trzeba dodawać komentarz odnośnie stylu. I nie ma problemu.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-10-08 11:54 przez Micaj.