Re: etyka wspinania a zawieszanie ekspresów

McAron Napisał(a):
-------------------------------------------------------
. Jednak takie
> taktyczne
> wracanie do gleby bardziej przypomina grę w
> szachy,
> niż wspinaczkową walkę z drogą.

Nie slyszales, ze wspinaczka to pionowe szachy?

A w każdym
> razie
> jest sporym ułatwieniem. To, czy wliczymy taką
> zabawę
> w zakres OS, czy też na odwrót - to już jest
> tylko i
> wyłącznie kwestia umowy.

Zgadza sie. Tylko za moim zdaniem stoi logika, a za Twoim chec utrudnienia, czyli naturalnego ograniczenia gleby.

Niemniej, jeśli ją
> zaliczymy
> do OSu, to musimy też przyznać, że przejście w
> jednym
> ciągu bez powrotu na trawkę byłoby trudniejsze
> i
> jako takie bardziej wartościowe. Czyli
> stworzylibyśmy
> sytuację w której OS OSowi nierówny - słaby
> Kominiarz
> będzie wracał na glebę strzepywać rączki, a
> silny Jodłosz
> przejdzie w ciągu z palcem. Zatem OS Jodłosza
> będzie
> lepszy, niż OS Kominiarza. Tymczasem chcemy,
> żeby
> istniał tylko jeden OS - najlepszy z możliwych.

OS nie definiuje trudności drogi, tylko styl w jakim była pokonana.
We wspinaniu doceniam to, iż jest wielowymiarowe. Poza mocą liczy się technika, taktyka, psycha, umiejętności koncepcyjne no i niestety czasem parametr. Ważna może się okazać inwencja i spryt. Pozatym różne osoby pokonują trudności różnymi patentami, nie wszyscy potrafią wynajdywać resty i pozycje no hand.

To co postulujesz przypomina mi autentyczną sytuację, jak autor po powtórzeniu drogi przez zawodnika, który zastosował ścisk, tam gdzie autor szedł odciągiem zdecydował się na zaklejenie chwytu żywicą, coby wszyscy mieli tak samo "łatwo".

Prawda jest taka, że w tej dyscyplinie można sobie ułatwiać przejścia na różne sposoby - nie tylko ładowaniem.