$więty Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> cytuję profesora Tutkę: STYL TO CZŁOWIEK,
> PANOWIE!
Trudno nie zgodzic sie z moim drogim kolega Wojtusiem, z ktorym i tak prawie zawsze sie zgadzam.
A zatem w oczekiwaniu na rozwiazanie zagadki dyrektora operacyjnego, poczytajmy tekst, ktorego autorstwo jest oczywiste.
Te urocze popisy byly juz na Brytanie, ale arcydziela sztuki bufonady, zenady i skrajnej niekompetencji warto studiowac czesto.
Tekst jest jeszcze bardziej urokliwy, dla osob znajacych, opiewana w POemacie, jaskinke.
"Głową w odchłań
Piotr Van der Coghen
Następna pozycja, Poprzednia pozycja
Był niedzielny, zimowy wieczór. Na Centrali Jurajskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego powoli cichł gwar. Kolejni ratownicy kończąc dyżur opuszczali stację udając się do domów. Czekała ich męcząca jazda autobusem, który o takim czasie jest tu loterią, a potem zadymiony pociąg, więc kto mógł starał się załapać na miejsce w samochodach kumpli. W biurze JOPR ratownik-kandydat "Koral" starał się udowodnić komisji złożonej z "Szarotki", Naczelnika i "Tigera", że zasługuje na licencję ratownika. Drugi z kandydatów - "Szybka" z przerażeniem przysłuchiwał się niesamowitej erudycji, którą jego kolega starał się pokryć pewne braki.
Godzina 20.52 - ostry dzwonek telefaxu bynajmniej nie zelektryzował towarzystwa. Koral zastanawiał się nad kolejnym pytaniem, a naczelnik spokojnie podniósł, chyba po raz setny w tym dniu słuchawkę wypowiadając żelazną formułę: "Jurajskie Pogotowie Ratunkowe - słucham.." I w tym momencie ruszył czas ratowniczy! Dzwonił oficer dyżurny Komendy Wojewódzkiej Policji z Częstochowy: do Jaskini Koralowa w rezerwacie Góry Sokole udała się pięcioosobowa grupa grotołazów-amatorów z Zabrza. Wobec niedostatku sprzętu z dna jaskini wychodzili "na raty". Po wyjściu na powierzchnię dwóch dziewcząt i mężczyzny, ten ostatni pochylił się nad otworem studni wejściowej by zrzucić pozostałym uprzęże alpinistyczne. Poślizgnąwszy się runął głową w 20 metrową otchłań. Wydawałoby się, że spadając głową w dół bez kasku ma niewielkie szanse przeżycia. Zmieścił się w nikłym procencie szansy co graniczyło niemal z cudem: zaplątawszy się nogą w linę - zawisł dwa metry nad ziemią! Przerażeni koledzy, z braku innego sprzętu, ogniem świeczki przepalili linę i położywszy rannego na dnie jaskini okryli go swymi kurtkami. Szansą na pomoc była obecność na powierzchni dwóch dziewcząt, które pobiegły do wsi do telefonu...
Godzina 2O.55. Na Centrali JOPR ogłoszono alarm! Instruktor "Tiger" z dwoma kandydatami JOPR przygotowuje sprzęt ratowniczy i techniczny na wyprawę. Odpalają terenową karetkę. Praktyczna jak zawsze "Szarotka" parzy do termosów kawę i sprawdza akumulatory w "czołówkach", zapisując w Książce Dyżurów i Wypraw przyjęcie zgłoszenia o wypadku. Naczelnik siedząc z telefonem przed schematem alarmowym, stara się szybko powiadomić najbliżej mieszkających ratowników o akcji. Mieszkający w Kroczycach "Monitor" męczy się u dziewczyny - rodzina wysyła po niego brata Adama. "Miro" po powrocie z USA dysponuje komórką, ale nie samochodem więc nie może wydostać się o tej porze z Zawiercia. W przypływie skrajnej determinacji bierze taksówę. Po przyjeździe na Centralę wydaje mu się, że taksiarz zamiast należności podaje mu swą datę urodzenia.
Godzina 21.15 Wyładowana sprzętem i ratownikami karetka UAZ wyjeżdża z placu i ... w tym momencie zdradza objawy awarii skrzyni biegów. Nerwy. Naczelnik, "Monitor" i "Koral" decydują się na użycie do akcji swoich osobowych samochodów. Przeładowanie sprzętu (w tym agregatu prądotwórczego i noszy) trwa chwilę rabując cenne minuty.
Godzina 21.20 Telefony monitujące z Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego i Komendy Wojewódzkiej Policji! Na miejscu, u wylotu jaskini oczekują już dwie karetki reanimacyjne (niesprawdzone informacje mówią o dwóch ofiarach wypadku) i radiowozy policji. Są jednakże bezradni. Oczekują na profesjonalistów - ratowników JOPRu.
Godzina 21.30 Z Centralnej Stacji JOPR wyjeżdżają trzy samochody z ratownikami i sprzętem. Na szosie nadrabiają stracony czas jadąc momentami 120 km/godz (karetka UAZ jechałaby z szybkością 50/60!). Niestety bajka kończy się wraz z wjazdem w teren. Nisko zawieszona "Toyota" Monitora i Mira zahacza misą olejową o korzeń i ... ratownicy ze sprzętem resztę drogi pokonują na piechotę. Inne samochody poprzedzane przez radiowóz docierają pod jaskinię.
Godzina 22.20. Ratownicy rozwijają sprzęt. Odpalają agregat (dar od Owsiaka). Za chwilę robi się jasno jak w dzień. Dwóch ratowników JOPR - medyków zjeżdża na osobistych linach z apteczkami na dno jaskini do rannych. Reszta montuje stanowiska dla wyciągarki lin ratowniczych EWAK-500, kierunkowe i asekuracyjne. Mocują prowadnice lin tzw. ROLL MODULE. "Koral" wisząc na linie tnie piłą spalinową (dar od Owsiaka) obłamany konar drzewa wiszący niebezpiecznie nad studnią wejściową. Ostrzeżeni ratownicy na dole własnymi ciałami osłaniają pacjenta przed ewentualnie mogącymi spaść gałęziami czy kamieniami.
Tymczasem pojawia się wielu dziennikarzy prasowych, radiowych i ekipy telewizyjne.
W znakomitej większości starają się jednak nie sprawiać kłopotów ekipie ratowniczej i przygotowania przebiegają sprawnie i bez zakłóceń.
Godzina 23.15. Meldunek z dołu: najbardziej poszkodowany grotołaz jest zaopatrzony, ma założony kołnierz Szanca, kamizelkę Kendricka i jest zapakowany do francuskich noszy jaskiniowych. Ma rany głowy z objawami wstrząsu mózgu, ranę nogi i objawy urazu kręgosłupa na odcinku lędźwiowym. Informacje o istnieniu innych rannych na szczęście okazują się plotką. Na dnie oczekuje jednakże jeszcze dwoje grotołazów: dziewczyna i chłopak, wyziębionych (oddali swe kurtki rannemu) i nie posiadających sprzętu alpinistycznego. Na powierzchnię wychodzi "Tiger" przejmując od naczelnika kierownictwo akcji. Ten ostatni bierze się za rozgrzewanie zespołu "R-ki" gorącą kawą gdyż kiepsko ubrani lekarze oczekujący na lodowatym wietrze od dwóch godzin są skostniali z zimna.
Godzina 23.30. Podczas wyciągania z dna rannego rozlega się suchy trzask! To strzelił nit w atestowanej Petzl-owskiej wyciągarce EVAK! Ciągnący wówczas dźwignię 18-letni, drobny "Szybka" z bezbrzeżnym zdumieniem ogląda urządzenie. Ratownicy są wzburzeni, ale nie czas na sensacje. Szybko montują tradycyjny Flaschenzug Obendorf i przepinają nań całość obciążenia. "Ameryka była ale się skończyła" podsumował sytuację filozoficznie jeden z nich. Teraz jednakże już trzech z nich musi się przyłożyć do ciągnięcia. Akcja traci na szybkości, ale konsekwentnie podąża do celu.
Godzina 24.00. W leju wejściowym pojawia się szczyt ciągniętych pionowo noszy i obandażowana głowa w kasku. Ratownicy asekurując się na shuntach sprawnie wyciągają nosze, odpinają od lin i przenoszą do "R-ki" oddając pacjenta w ręce oczekującego nań chirurga.
Teraz już bez pośpiechu i dodatkowych atrakcji wyciągnięta zostaje w trójkącie ratowniczym zwanym pampersem, dziewczyna, a za nią - młody mężczyzna.
O godzinie 1.20 ratownicy po zwinięciu sprzętu wyruszyli w drogę powrotną do domu...
Akcja kończy się w JOPRze gdy sprzęt przeklarowany i oczyszczony, zapakowany do następnej akcji ląduje w specjalnych worach speleo. Wtedy jest czas na herbatę i odpoczynek.
Herbatę wypiliśmy o 6.00. Jedni przed snem, inni - przed wyjazdem do pracy i na uczelnię...
I to koniec historii jednego z wypadków jaskiniowych na Jurze...
Piotr Van der Coghen"
[
www.skpg.gliwice.pl]