Mam wreszcie chwile czasu, zeby dorzucic swoje 3 grosze. Moja wizja jest odlegla od Twojej Arturze i mam swiadomosc,
ze raczej spotka sie z krytyka niz akceptacja. Z drugie znow strony nie ma sensu tylko przychylac sie do zdania
przedmowcy, bo przeciez chodzi o wymiane pogladow a nie o klakierstwo. Pozwalam sobie na odrębne zdanie miedzy innymi dlatego, ze pol mojego zycia spedzilem na szkoleniu taternickim i sila rzeczy zaswitaly mi w glowie rozne reflreksje. Mlodszym kolegom przypomne, ze szkole od roku 1972 - poczatkowo w ramach szkolenia kolezenskiego, pozniej jako regularny instruktor PZA. Moja ksiazeczka instruktorska zawiera wpisy od roku 1983 a konczy sie w 2003. W tym czasie, co jest potwierdzone na pismie: szkoliłem na 27 turnusach skalkowych, 26 turnusach tatrzanskich latem, na 10 turnusach tatrzanskich zima, na 22 kursach instruktorskich i unifikacjach oraz na 5 kursach instruktorow jaskiniowych. Bylem na kilku stazach szkoleniowych, w tym na trzytygodniowym w ENSA i na dwutygodniowym w Plas-y-Brenin. Mysle nieskromnie, ze niewiele osob w Polsce moze wykazac sie podobnym dorobkiem.
Na swiecie istnieja zasadniczo dwie koncepcje podejscia do zawodu instruktora wspinaczki. Pierwsza zaklada wysokie kryteria naboru i okresowe weryfikacje, druga takoz wysokie kryteria naboru i CALKOWITA dowolnosc
w kwestii wieku i sprawnosci. Co do kwestii naboru, to sprawa jest bezsporna. Przypomne tylko, ze to ja pierwszy
wprowadzilem regularne testy wspinaczkowe, traktowane na rowni z wynikami egzaminu. Kto nie przechodzil wowczas ELEGANCKO zadanych trudnosci, ten nie zostawal przyjety. A zatem w tym temacie pozostaje tylko sprawa ustalenia kryteriow odpowiednich do rodzaju kursu i panujacych aktualnie trendow.
W drugiej kwestii, tzn okresowej unifikacji, to uwazam, ze funkcjonujacy przez lata system doszkalania co 3 lata polaczony z zajeciami praktycznymi (wspinaczka, ratownictwo) jest calkiem dobry jesli rozszerzyc go o ocene wykazow wejsc na okres pomiedzy unifikacjami, czyli tez 3 letni. Nie warto teraz zaprzatac sobie glowy kryteriami, ale dla przykladu IWW powinien sie wykazac przynajmniej 3 wartosciowymi drogami alpejskimi, w tym przynajmniej jedna w rejonach lodowcowych.
Co do weryfikacji sprawnosciowo-kondycyjnej, to wydaje mi sie, ze panuje w tym wzgledzie sporo zamiesznia wynikajacego z braku rozeznania dyskutantow. Np postulat zeby instruktor mial dwustopniowy zapas oznacza, ze jak ktos chodzi z kursem na szostki to powinien loic osemki. Otoz prosze przyjac do wiadomosci, ze z punktu widzenia szkoleniowego wspinaczka z czynnym wykorzystanie punktow asekuracyjnych, wycof zjazdami, wycof zachodami etc sa nie mniej pouczajace niz parcie do gory. Ponadto kazdy instruktor zna na wskros wszyskie patenty i obejscia i nawet takie drogi (taternicko wcale nielatwe: krucho-mokro-nieprzyjemnie) jak Drez, Leporowski, Dorawski potrafi przejsc pasazami o stopien latwiejszymi niz wspinacze amatorzy. Ale nie chodzi tutaj o upieranie sie, ze instruktor nie powinien miec zapasu mocy. Powinien i basta. Tylko ze trzeba uwzlednic klase drog na ktorych szkoli. Jesli jest starszym panem i prowadza grupy rodzinne na gran Koscielcow i zebra Granata, to w jego przypadku dwustopniowy zapas oznacza koniecznosc sprawnego pokonywania czworek ! No i co, jesli w Szwajcarii 80. letni
przewodnik moze legalnie prowadzic na Matterhorn, to u nas nie moze pojsc na przeslawna zalupe H....
Instruktorzy nie sa durniami i nie szkola tam, gdzie narazaja zycie klienta a i wlasne przy okazji. Szkola tam gdzie
czuja sie bezpiecznie i gdzie moga zapewnic bezpieczenstwo.
Co do publikowania wykazow wejsc instruktorskich, to zobaczcie jak jest w krajach alpejskich. Kto ma sie czym pochwalic, ten zamieszcza w sieci swoje sukcesy, bo wie, ze przysporzy to klientow. Kto nie jezdzi na wyprawy, nie zdobywa wielkich scian, ten ogranicza sie do przedstawienia CV zawierajacegi dorobek z przeszlosci. I to wystarcza zeby klienci sami sie zorientowali kto jest pierwsza liga a kto druga. Prosze sobie uswiadomic (bo z tym jest jak widze spory klopot) ze istnieja klienci, ktorzy wola instruktorow starszych, mniej stressujacych swoim blaskiem czy
po prostu bardziej odpowiadajacych im pod wzgledem temperamentu. Wielokrotnie widzialem jak instruktorzy-championi skaly i lodu nudzili sie przeokropnie prowadzac grupu o zacieciu rekreacyjnym, jak rowniez jak przyslowiowe rodzinki z przychowkiem pialy z zachwytu obslugiwane przez dosc juz niezdarnych instruktorow...Reasumujac, nie uwazam ze sprawa sprawnosci instruktora stanowi zasadnicze kryterium przy ocenie jego przydatnosi do pracy. Wazniejsze dla mnie (gdybym np wybieral instruktora dla swojego dziecka) byloby to
jaka ma reputacje w srodowisku. Wszyscy sie przeciez znamy. Doskonale wiemy kto jest len, a kto cham a kto byleco. I to jest Kolezanki i Koledzy rzeczy sedno. Na reputacji instruktorow wazy kilku zalosnych facetow ktorzy pija rano i wieczorem, dra morde na kursantow albo pogodny dzien w calosci przeznaczaja na przejscie jednej lichej drozki. Troche sie zmeczylem pisanina. Ciag dalszy nastapi. Przypominam, ze to co napisalem nie jest do dyskusji
ze mna, tylko do dyskusji na walnym zjezdzie delegatow PZA.
Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2007-07-10 12:17 przez $więty.