Cześć!
Naszła mnie myśl jakiś czas temu w skałach, taki eureka moment, odnośnie poprawy bezpieczeństwa w sportowym (i nie tylko?) wspinie. Bardzo możliwe, że to co tu opiszę nie jest niczym nowym, ale ja do tej pory z tym styczności nie miałem, co może świadczyć o tym, że to rozwiązanie ma wady i zostało dawno temu odrzucone lub po prostu jestem pierwszy z takim głupim pomysłem ;).
O co chodzi - każdy wspinający się wie, że sprzęt po ukończeniu drogi trzeba pozbierać, co praktycznie zawsze łączy się z przewiązaniem na górnym stanowisku, zjazd z niego i zbieranie szpeju. Wiadomo również, że błąd na tym etapie jest niemal nieuniknionym lotem do samej gleby. A co jeśli, dochodząc do stanowiska i po krzyknięciu euforycznego "blok!" założymy prusik lub petzl tibloc na linie idacej od asekuranta (na ten moment to lina pomiędzy stanowiskiem a poprzednim ekspresem) i wpinamy to do łącznika uprzęży. Dalsze czynności jak zwykle - zakładamy auto, przewiązujemy się, bierzemy blok i zjazd. Prusik / tibloc cały czas założone na tamtej linie. Ważna uwaga - jeśli używamy tibloc'a, kierunek jest odwrotny niż przy podchodzeniu na linie, czyli umożliwia wyciąganie liny od asekuranta ku górze. Od tego momentu nie wypinamy tego aż do samej ziemi. Lina może się "wybierać" w naszym kierunku, więc przeciągamy ją jeśli potrzebujemy jej więcej na przewiązanie.
I teraz zaczyna się ciekawe. Zaczynając zjazd, nie ściągamy prusika / tibloca, tylko pozwalamy aby zjeżdżał po linie idącej od asekurującego do stanowiska. Ściągamy kolejne ekspresy aż dojeżdżamy do dołu i przy samym dole, możemy wypiąć go z uprzęży.
I po co to wszystko? No więc według mnie, małym kosztem wagi i zachodu ( jeden HMS, który i tak zawsze powinno się mieć w zapasie na uprzęży plus prusik / tibloc ) ogarniamy sobie zabezpieczenie na różne problemy:
- Na stanowisku:
- Jakikolwiek błąd przy przewiązywaniu się wypięciu auto, nie kończy się śmiercią - zawisamy na prusiku / tiblocu na linie idącej od asekuranta, ewentualny lot do poprzedniego ekspresa.
- Mniej krytyczny aspekt - przy przewiązywaniu się nie wypadnie nam z rąk lina spadając na glebę, bo trzyma ją prusik / tibloc.
- Podczas zjazdu:
- Gdy wypięliśmy już 1/3 ekspresów od góry, urwanie się ringa / przecięcie liny w górnym jej odcinku kończyłoby się przyziemieniem, a tutaj lecimy do poprzedniego ekspresa (asekurant nas wyłapuje jak podczas wspinu)
- To co robi się zazwyczaj, czyli przypinamy się ekspresem do liny idącej od asekuranta przez ekspresy do stanowiska, żeby dojeżdżać do kolejnych ekspresów, załatwia nam to z automatu.
W sytuacjach podbramkowych - nie jesteśmy w stanie ukończyć drogi, trzeba zjechać z pojedynczego ringa i zabrać szpej - to rozwiązanie nas zabezpiecza do samego dołu. Co wg mnie jest olbrzymim plusem.
Rozwiązanie z prusikiem stosowałem już kilkukrotnie w sezonie sam, sprawdza się, ale jako że prusik jest dwukierunkowo blokujący, potrafiło być upierdliwe przy zjazdach, dlatego w tym sezonie zamierzam testowac tibloc.
Pytanie do was - szczególnie doświadczonych - czego tu nie widzę co niszczy całą tą piękną układankę? Dlaczego wszyscy tak nie robią? Pozdrawiam i z góry dzięki za konstruktywną dyskusję :)