Wielka strata, dla włoskiego jak i polskiego himalaizmu.
Simone miał włoski temperament, ale polskie serce do gór. Żył chwilą i marzeniami, pamiętam jak z sentymentem opowiadał o swojej pracy pośród winnic Trentino, z tego pięknego zakątka Włoch z uśmiechem ruszał w niegościnne rejony Karakorum.
Bardzo sobie cenił możliwość działania w górach wysokich z Polakami i był z tego wręcz dumny. Marzył o zimowym K2 i wierzył, że to jest możliwe tylko z polską ekipą.
Pamiętam jak wieczorami wspominaliśmy słoneczne wspinanie w Sarche i Arco, kochał wspin i przyrodę w każdej formie i nigdy nie uważał się za wyjątkowego człowieka. Takiego go właśnie zapamiętałem i choć nie znałem go długo, pozostanie na zawsze w mym sercu jako szczery i wesoły, włoski przyjaciel.
Żegnaj Simone, będziemy o Tobie pamiętać w pachnących gajach oliwnych i na surowych lodowcach.
