To ja przetlumacze - Andrzejowi w jego "lekko" zlosliwym wpisie chodzilo z grubsza o to ze Robakiewicz jest droga nie wymagajaca ani wielkiej ilosci "sprzetu tradowego" ani tym bardziej szczegolowego topo - to 2 (ew 3 wliczajac wyjscie na szczyt przez plyte) wyciagi prostego (max III) ale wg mnie dosc przyjemnego wspinania w sam raz na pierwsza droge w Tatrach. Jezeli trafisz w start ( charakterystyczne zaciecie lekko w prawo, na dole spit ) to potem ciezko sie zgubic - idziesz zacieciem prawie do konca skrecajac w lewo pod koniec (hak) i wychodzac na wyrazny trawnik. Faktycznie w zacieciu do asekuracji przydaje sie kilka kosci ew friendow bo hakow/spitow ,poza tym wspomnianym wyzej nie ma . Po wyjsciu na trawnik po prawej jest stanowisko z dwoch hakow (warto dolozyc cos swojego) i potem mozna albo latwo po prawej do trawersu na drodze wejsciowej (dwa spity - zreszta wbite przez Andrzeja w niezbyt jasnym celu :-) bo na stanowisko za daleko/za blisko i na srodku popularnej drogi wejsciowej uzywanej przez przewodnikow), mozna tez trudniej plyta i zacieciem po lewej. Od trawersu nad spitami w gore i znowu albo trudniej przez nisze w gore albo latwiej zalupa do konca prawie i w lewo po plycie na gorne polki. Tu koniec wlasciwego Robakiewicza - mozna droga przez plyte (nominalnie II, wg mnie bardziej kolo III) na szczyt. Na drugim wyciagu poza wspomnianymi spitami jest bodajze jeden hak wiec tez przyda sie kilka kosci/friendow o typowych rozmiarach. Warto tez pamietac ze to droga latwa ale tarciowa wiec na mokro moze nie byc calkiem banalna..
pzdrw
T