Witam,
Kučera-Oružinský "Jaskynky" jest w Polsce znany jako Motyka na południowo-zachodniej ścianie Ostrego Szczytu lub po prostu Lewy Motyka na Ostrym Szczycie. Pewnie nigdy nie dowiemy się, czy rzeczywiście Kučera i Oružinský przeszli ścianę w dokładnie taki sam sposób, jak dwa lata później uczynił to Brüll, Motyka, Sawicki i Zamkovský. Opis pochodzi od tych drugich i stąd w Polsce droga znana jest jako droga Motyki.
Poniższy schemat moim zdaniem bardzo dobrze oddaje przebieg drogi:
Ostry Szczyt - Lewy Motyka - schemat
Wrysowanie na fototopo jest natomiast częściowo niepoprawne:
Ostry Szczyt - Lewy Motyka - fototopo
Rozbieżność polega na tym, że ciągła żółta linia przechodzi przez trzecią nyżę (3 jaskynka), co nie ma nic wspólnego z oryginalnym opisem Motyki, ani też ze schematem, na którym poniżej drugiej nyży droga ucieka w lewo przez małe żeberko do krótkiego zacięcia. Ten oryginalny wariant przebiega mniej więcej, tak jak żółta przerywana linia, jednakże nie w całości, a jedynie do widocznego tam długiego poziomego odcinka, gdzie oryginał ucieka wprost w górę na trawniki podszczytowe.
1A)
Opis kluczowego fragmentu na drodze Motyki (tatry.nfo.sk):
"Tretiu obídeme ľavou stranou komína k hladkej plochej trhline. Ľavou platňou trhliny na stupienok na hrane. Teraz prechod 1/2 metra doľava dolu a 8 metrov doľava prerušovanou lávkou na malú plošinku (exponované). Odtiaľ priamo hore cez previs na dalšiu strmú plošinku a mierne doprava stienkou s nepatrnými záchytmi. Nepravidelným, niekoľkokrát prerušeným žľabom do vhĺbenia."
1B) Opis kluczowego fragmentu na drodze Motyki (WHP):
"Z drugiej nyży w górę lewą grzędą komina – omijają jego trzecią, olbrzymią nyżę – do gładkiej, płytowej rysy. Lewą płytą owej rysy na dość wygodny stopieniek na samej krawędzi. Stąd, obniżając się pół metra, trawers w lewo 8m niezwykle eksponowaną, stopniowo coraz wygodniejszą, przerywaną półeczką na małą, płytową platformę. Z niej wprost w górę przez przewieszkę na następną, stromszą platformę i dalej z odchyleniem w prawo przez męczącą ściankę o nikłych chwytach. Teraz nieco w lewo w górę nieregularną rysą (poprzerywaną krótkimi, przewieszonymi zacięciami) do początku trawiastej depresji."
2)
Opis kluczowego fragmentu na wariancie Harníček- Mlezák (tatry.nfo.sk):
"Pôvodnou cestou až do druhej jaskynky. Z nej traverzom doľava na exponovanú rímsu až k neobyčajne ťažkej stienke. Stienkou štyri metre, potom nie doprava na rebro v pôvodnej ceste, ale doľava na pohodlnú lávku ,a ňou asi osem metrov. Po prekonaní previsnutého stupňa pokračujeme lávkou asi 30 m. strmo ďalej doľava, až sa lávka stráca v previsočh."
Powyższe dwa fragmenty (1AB vs 2) do pewnego miejsca opisują według mnie dokładnie ten sam wariant. Nieprawdą jest informacja podana w opisie wariantu Harníček- Mlezák, że po przejściu czterometrowej ścianki, oryginał ucieka w prawo na żebro ("stienkou štyri metre, potom nie doprava na rebro v pôvodnej ceste"), natomiast wariant prowadzi już oddzielnie w lewo ("ale doľava na pohodlnú lávku ,a ňou asi osem metrov"). Oryginał po przejściu tego miejsca ("Ľavou platňou trhliny na stupienok na hrane"), również ucieka w lewo i prowadzi dokładnie tym samym trawersem, co wariant Harníček- Mlezák ("Teraz prechod 1/2 metra doľava dolu a 8 metrov doľava prerušovanou lávkou na malú plošinku (exponované)"). Dopiero po tym trawersie Motyka idzie wprost w górę jeden wyciąg na trawniki (trawers Siodełko Kulczyńskiego - Siodełko Chmielowskiego), natomiast wariant Harníček- Mlezák w nieznany mi sposób od razu, lub nieco wyżej, trawersuje w lewo w stronę zachodniej grani Ostrego Kopiniaka.
Nie wiem kto jest autorem schematu na tatry.nfo.sk, ale moim zdaniem świetnie oddaje on zgodny z oryginalnym opisem przebieg drogi Motyki.
PS. Notabene, ciekawe czy ktoś kiedyś przeszedł wprost w górę przez trzecią nyżę, zapewne omijając jej dach po jednej lub drugiej stronie. Ilość pętli zjazdowych w tamtej okolicy sugeruje, że prób, w większości zapewne niezamierzonych, trochę w historii było.
Pozdrawiam
Grzegorz
