W zwiazku z podjęciem (wreszcie!) przez nas konkretnych dzialań w celu realizacji naszego celu, tj. pozyskania finansów na rzecz śmigłowca w Tatrach zamieszczam text apelu w tej sprawie, wystosowanego do parlamentarzystów (dzięki Dziadek – pozwoliliśmy sobie wprowadzić pewne kosmetyczne zmiany):
Szanowne Panie Posłanki i Panowie Posłowie
(Szanowni Panie i Panowie Senatorowie)
Jako turysta górski i obywatel, przejęty brakiem sprawnego systemu lotniczego ratownictwa w Tatrach, zwracam się do Państwa z prośbą i apelem o podjęcie działań na rzecz wprowadzenia poprawki do rządowego projektu ustawy o ochronie przyrody, który jest obecnie przed III czytaniem. Piszę to również w imieniu organizatorów powstającej obecnie społecznej inicjatywy na rzecz wsparcia TOPR i helikopterowego lotnictwa ratunkowego w Tatrach.
Cytuję z pisma Rzecznik Prasowej MSWiA, Pani Alicji Hytrek z dnia 11.03.2003 do redakcji Życia Warszawy:
"Ratownicy niosący pomoc w gόrach muszą mieć gwarancję, że w przypadku np.: potrzeby zakupu nowego sprzętu, ktόry będzie ratował ludzkie życie, mają w budżecie zapewnione środki finansowe i nie są skazani na jednorazowe ”zrzutki na ratunek”.
Osobiście jestem podobnego zdania i uważam, iż tylko systemowe rozwiązania finansowania ratownictwa w Tatrach, wypracowane pomiędzy resortami i w porozumieniu ze wszystkimi służbami pozwolą na skuteczne radzenie sobie z wypadkami w tych górach.
Doświadczenia ostatnich lat pokazują, że temu zadaniu nie podołają samodzielnie ani pozarządowe stowarzyszenie Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (w strukturach MSWiA), ani Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, nawet przy pomocy Straży Granicznej, doraźnej pomocy PFRON i dobrej woli Tatrzańskiego Parku Narodowego. Uważam, iż niezbędne jest stworzenie międzyresortowej platformy (Min.Zdrowia, Min.Środowiska, MSWiA), która ostatecznie i w sposób systemowy rozwiąże ten problem.
Pragnę jednak Państwa uwagę, że rządowy projekt ustawy o ochronie przyrody uniemożliwia przekazywanie choćby części z wpływów za bilety wstępu na teren Tatrzańskiego Parku Narodowego na rzecz ratownictwa na obszarze Parku, który jako jedyny w Polsce ma charakter wysokogórski i jest obszarem szczególnie niebezpiecznym i "wypadkonośnym".
Art.12 pkt 6 projektu określa cele, które finansowane mogą być z wpływów za bilety wstępu na teren Parków Narodowych. Brak tam zagadnień z zakresu bezpieczeństwa na terenie Parku i ratownictwa na tym obszarze.
Śmigłowiec w barwach TOPR podejmował nawet ok. 400 akcji ratowniczych rocznie. Warto pamiętać, iż Tatrzański Park Narodowy odwiedza rokrocznie ok 2-2.5 mln turystów z kraju i z zagranicy, dodatkowe zaś 1.2-2 mln osób przjeżdża przez teren Parku. Turyści Ci, w tym i ja, powinniśmy mieć zapewnione ratownictwo helikopterowe na tym obszarze. Płacąc za bilety wstępu na teren TPN, chciałbym aby część tej kwoty mogła być i żeby była przeznaczana na ten cel. Bezsporne jest to, iż zapewniając bezpieczeństwo na terenie TPN ( m.in. poprzez niezbędny w wielu przypadkach śmigłowiec ), TOPR przyczynia się walnie do podniesienia atrakcyjności Parku. Logika nakazauje więc zgodzić się, iż uczciwie byłoby gdyby Park partycypował w kosztach utrzymania takiego helikoptera. Byłoby to też formą uczciwości społecznej, skoro nie wszyscy Polacy jeżdżą w Tatry i nie wszyscy zainteresowani być muszą helikopterowymi akcjami ratunkowym. Odpłatność za bilety wstępu do TPN jest też okazją obciążenia kosztami akcji ratunkowych niemałej rzeszy turystów zagranicznych, która korzysta w naszym kraju z bezpłatnego ratownictwa.
W związku z powyższym ponawiam prośbę o podjęcie działań na rzecz wprowadzienia poprawki do art. 12 pkt 6 ustawy o ochronie przyrody, tak aby środki z biletów do TPN mogły być przekazywane na rzecz ratownictwa. Rozumiem, że takie sprawy jak beneficjent ich przekazania, n.p. TOPR, czy odpowiedni procent tych wpływów muszą być uzgodnione i określone w rozporządzeniu do ustawy lub innych przepisach szczegółowych.
Kończąc podkreślam, że helikopter MI-2 którym dysponuje LPR , ze względu na warunki techniczne nie nadaje się i nie powinien prowadzić górskich akcji ratunkowych i zmiana ustawy o ochronie przyrody jest szczególnie ważna w momencie gdy plany wymiany helikopterów w LPR zostały odłożone na nieokreślony termin. Ciągle niejasne są też losy remontu rozbitego śmigłowca Sokół - i nawet po remoncie - będzie on tylko narzędziem doraźnym i zastępczym a nie systemowym rozwiązaniem na poziomie Europy, do której przecież zmierzamy.
Brak tych zmian zamknie ścieżkę do budowy platformy na rzecz stworzenia całego systemu specjalistycznego, helikopterowego ratownictwa górskiego w Tatrach i cofnie służbę TOPR, w metodach ratunkowych, do stanu sprzed kilku dziesięcioleci.
Jeszcze raz prosze o poświęcenie uwagi i podjęcie działań na rzecz zmian w projekcie ustawy o ochronie przyrody - nr druku 1982, pozycja 627 ‘’E’’.
Konieczne jest podjęcia działań już teraz. Gdy na grupę licealistów spadnie następna lawina i nie będzie sprawnego śmigłowca, który może pospieszyć im na ratunek, będzie już za późno.
Z wyrazami szacunku:
[podpisy koordynatorów akcji]
O naszej inicjatywie poinformowane zostaly rowniez media.
Pozdr.:
Artur Hajzer
Icefall
Darek
Ocekerax
Jacek-org
pit
P.S. Waszym zadaniem jest teraz upowszechnienie informacji o tym przedsięwzięciu waszymi "kanalami’’!