Ja nie mogę Ci w niczym poradzić, ale pozwól, że przytoczę pewien cytat:
“... Czy rozumiesz to? Byłem jednym z tych, którzy pchali ich w ten cholerny Kocioł i teraz mogę mieć ich na sumieniu! W nich i we mnie powstała jakaś zwierzęca zawziętość, taki chamski upór, żeby jednak iść dalej.... tam, mówię ci, człowiek leży na czekanie i mówi sobie wprost: no to ja, w tę i nazad mać, jednak pójdę dalej!
Mówię ci “tak”, ty mi odpowiadasz “nie”, do pewnego momentu przekonuję cię, później zaczynam się upierać, a jeśli w dalszym ciągu nie dajesz się przekonać, robię się po prostu zawzięty. Przy tym w normalnych warunkach człowiek w pewnym momencie mityguje się, no, może rzeczywiście masz trochę racji i chociaż częściowo ustępuje.
Ale tu jest przyroda, tu jest walka...
Jeżeli wiem, że jest mi zimno w nogi, że już nie czuję palców i mimo to mówię: chrzanię te palce, niech się dzieje, co chce, pójdę dalej, za każdą cenę, to jaka to jest zawziętość?...
I skąd się to bierze? Przecież mogłem powiedzieć; szlag by to trafił, przestaje mnie to obchodzić! Prawda? A jednak w tej walce dochodzę do granicy, do takiego stanu, kiedy myślę: o rany boskie, za chwile będzie koniec, już nie dam rady.
Powiedzmy, pyta się mnie później gość:
- Panie, rozumiem, że człowiek jest twardy, chce coś osiągnąć, do czegoś dąży, rozumiem, że w takich okolicznościach pan i pańscy koledzy jesteście twardsi od innych, wytrzymacie ogromny wiatr, ogromny mróz, ale proszę mi powiedzieć, dlaczego tam idziecie, no, w imię czego? Czy chcecie się wyróżnić, chcecie, żeby mówili o was w telewizji, żeby was opisywali?
A ja naprawdę nie potrafię powiedzieć, dlaczego to robimy. “
-Dmoch, “Zdobyć Everest” Wojciecha Adamieckiego
takiej determinacji życzę Ci w dążeniu do zdrowia i zdrowia ...
powodzenia zuzia
***