Miałem na myśli fakt,że twoja interpretacja była inna niż to, co wynika z mojego postu. Ale to nie ważne. Z twoim poglądem na temat bezsensowności cierpienia bez wspinu w imię małżeństwa zgadzam się w zupełności. Natomiast nie uważam ,żeby po przeminięciu pierwszej miłości i zauroczenia tak jak to napisała „gucia” nie pozostawało z małżeństwa NIC. Nienawiść do wspinania u drugiej połówki wynika zwykle z tego co jest najczęściej podłożem destrukcyjnych zachowań czyli strachu. Żeby go zminimalizować trzeba informować, zabierać w góry, na zawody bulderowe które często przeradzają się w świetne imprezy itd. itp. Niestety pewne ustępstwa wydają mi się nieuniknione, szczególnie kiedy pojawiają się dzieci, kiedy trzeba stworzyć warunki bytu dla rodziny. Jednak to wszystko nie wyklucza ani wspinaczki, ani treningu.