Hradok
Położenie i klimat
Interesującą alternatywą dla polskich skałek na krótki (3-4 dniowy) wyjazd może być mur skalny Hradok, położony w paśmie górskim Vtačnik na Słowacji. Rejon ten tworzy ściana starego andezytowego kamieniołomu o wysokości dochodzącej do 100 m. Drogi są 1-4 wyciągowe a wspinanie ma charakter pośredni pomiędzy typowo skałkowym i górskim.
Dojazd: należy dojechać do miejscowości Zemianske Kostolany (na trasie Previdza – Nitra) – charakterystyczny wielki komin - i skręcić w odpowiednią drogę prowadzącą w głąb masywu Vtačnika (na wschód). Droga ta prowadzi w stronę najwyższego szczytu tego masywu. Dojeżdża się po paru kilometrach do polanki (po lewej), z której startuje stroma ścieżka w górę. Na polance należy zaparkować samochód i dalej pieszo ok. 200 m. wspomnianą bardzo stromą ścieżką pod górę – na końcu polanka biwakowa. Skała jest widoczna dopiero stąd . Widać (z opisu) też że:
- auto jest raczej niezbędne
- orientacja w terenie nie należy do najłatwiejszych
Warto się zaopatrzyć w słowacką mapę 1:50000 tego rejonu (do nabycia m. in. w dobrych sklepach i ksiegarniach turystycznych w Polsce) lub wybrać się tam z kimś kto już był wcześniej w tym rejonie. Dobrego przewodnika w zasadzie nie ma.
Wystawa ściany jest południowa, choć załamania muru powodują różnice w nasłonecznieniu niektórych jego fragmentów.
Pomimo górskiego klimatu upalne lato nie jest odpowiednią porą na wspinanie w Hradoku, zima tym bardziej – optymalna pora roku to późna wiosna (maj-czerwiec) lub wczesna jesień (wrzesień – październik).
Wspinanie
Andezyt, z którego zbudowany jest mur skały w Hradoku to skała wulkaniczna, przypominająca nieco granit – podobne formacje, właściwości tarciowe jednak są lepsze- andezyt charakteryzuje się tarciem prawie tak dobrym jak piaskowiec, choć w przeciwieństwie do piaskowca jest skałą na tyle twardą i litą, że można bez obaw osadzać kości.
Dobre tarcie umożliwia nawet jako-takie wspinanie po mokrej skale (sprawdzono osobiście).
Mimo że rejon jest w dużej części pozostałością po starym kamieniołomie to skała ma charakter naturalny, miejscami zdążyło nawet tu i ówdzie pozarastać.
Przeważają chwyty obłe lub krawądkowe. Wśród formacji skalnych dominują pionowe płyty, zacięcia lub rysy, małe okapiki to raczej urozmaicenie na drodze. Pomimo, że Hradok uchodzi za jeden z lepiej ubezpieczonych rejonów na Słowacji, daleko mu nawet do polskich skałek. Dlatego obowiązkowo należy zabrać ze sobą komplet kości lub/i friendów. Stałe przeloty to ringi lub spity - na trudniejszych drogach (od 7 w górę) umieszczone co 3-4 metry, a na łatwiejszych tylko w trudniejszych miejscach. Trudniejsze drogi także niekoniecznie muszą posiadać komplet przelotów.
Sporo jest dróg dwu – trzy wyciągowych o wycenach od 6 do 7 (drogi podzielone są często na trzy wyciągi, aby ułatwić prowadzenie liny – nie z powodu wysokości skały).
Wycofy i powrót - zjazdami lub zejście wyjątkowo nieprzyjemną ścieżką dokoła masywu.
Polecamy rejon wszystkim, którzy zamierzają potrenować przed wspinaczką górską.
Obowiązkowa droga w rejonie to Direttissima Hradoka (przewieszone zacięcie po klamach o wycenie ‘słowackie VII-‘ – realnie to syte VI.1+), dla ekstremalistów jest dróżka w przewieszonej płycie tuż na prawo od direttissimy, o wycenie X (poprowadzona w 2001 r.) – charakterystyczne ringi w kolorze żółtym.
Informacje praktyczne
Miejsce na biwak znajduje się na małej, acz sympatycznej polance tuż przy ścianie, miejsca jest na kilkanaście namiotów. Wąska ścieżka w dół prowadzi do lodowatego strumyczka - jedynego źródła wody (ok. 50 m. od biwaku). W weekendy polanka jest oblegana przez autochtonów. Prowiant i piwo w Zemianskich Kostolanach.
pozdr.
Agnieszka